ขอขอบคุณทุกๆ คน ที่มาอวยพรวันคล้ายวันเกิดของผมในวันนี้นะครับ ในสมัยก่อน คำอวยพรจะมาเป็น sms หรืออีเมล ถัดมาก็เป็น msn chat มาถึงเดี๋ยวนี้ คำอวยพรส่วนใหญ่มาจากเฟสบุ้ค ตอกย้ำถึงไลฟ์สไตล์ของเราในปัจจุบันที่เล่นเฟสบุ้คกันมาก และเฟสบุ้คอยู่ในชีวิตประจำวันไปเสียแล้ว ทั้งนี้ต้องขอบคุณเฟสบุ้ค ที่มีฟีเจอร์ “เตือนวันเกิด” ที่ผมเองก็ใช้เป็นประจำ ทำให้หลายๆ คนไม่ลืม และได้รู้ว่าในวันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนคนไหนบ้าง และสามารถส่งข้อความอวยพร ทักทาย ได้ง่ายเพียงแค่สองสามคลิก นับว่าเฟสบุ้คเข้าใจพฤติกรรมและความต้องการของผู้ใช้ได้ดีทีเดียว

สามสิบกว่าปีที่ได้ใช้ชีวิตมา กับอีกสิบกว่าปีของการทำงาน ทำให้ได้เรียนรู้ประสบการณ์ต่างๆ มากมาย ลองผิดลองถูก ผ่านความล้มเหลว และความผิดพลาด มาหลายครั้ง สิ่งเหล่านี้เป็นดั่งครู ที่สอนให้เราเข้าใจตัวเอง คนอื่นๆ และสังคม มากขึ้น ได้เรียนรู้การมองลงไปให้ลึก ค้นหาแก่นสาร สาระสำคัญ เหมือนมองกล่องด้วยแว่นขยาย เห็นถึงเนื้อกระดาษ ว่ามันไม่เรียบอย่างที่ตาเปล่ามองเห็น ได้เรียนรู้ที่จะมองถอยออกมาให้เห็นกว้าง เห็นภาพรวม เหมือนมองกล่องทั้งใบ มันมีหลายด้าน ทั้งด้านที่เรามองเห็น และด้านที่เรามองไม่เห็น ได้เข้าใจถึงความสัมพันธ์กันของสิ่งต่างๆ เหตุและผลของการอยู่ร่วมกัน ได้รู้สึกถึงระบบที่ครอบเราอยู่ ที่เราเป็นส่วนหนึ่งของมัน และที่สำคัญ ได้เรียนรู้ว่าสิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งของการที่จะพัฒนาตัวเรา คือการเปิดรับ เปิดใจ เปิดความคิด ที่จะเรียนรู้ในสิ่งใหม่ๆ ความคิดที่แตกต่าง และการเคารพผู้อื่น อยู่เสมอ

ผมมีความสุข ที่ได้มีโอกาสรู้จักผู้คนจำนวนมาก ได้เรียนรู้ลักษณะและความคิดของคนหลายๆ แบบ คนเราต่างมีลักษณะของตัวเองที่ไม่เหมือนใคร … ผมรู้สึกเศร้า เมื่อเห็นเพื่อนที่สนิทสนม คนที่นับถือ ต้องจากไป ชีวิตของพวกเขาทำให้ผมได้คิดถึงเรื่องเวลาและชีวิตมากขึ้นเสมอ เราไม่เคยรู้ว่าวันใดจะเป็นวันสุดท้ายของเรา จึงเป็นที่มาของหลักคิดพื้นๆ ที่ทำยาก คือการใช้เวลาและชีวิตให้คุ้มค่าอยู่เสมอ ทำสิ่งที่อยากจะทำ หยุดใช้ชีวิตแบบฆ่าเวลา หรือเพียงต้องการให้เวลาผ่านไป เพื่อบางสิ่งบางอย่าง คำตอบของชีวิต บางทีอาจจะอยู่ใกล้กว่าที่เราคิด คือการใช้เวลาทุกขณะอย่างมีความหมาย

ผมมีความสนใจหลายอย่าง ได้แก่ เรื่องที่เกี่ยวกับเทคโนโลยี อินเทอร์เน็ต ออนไลน์ เรื่องการตลาด โฆษณา ธุรกิจ เรื่องแฟชั่น ธุรกิจเครื่องสำอางค์ เรื่องการเงิน เรื่องความแตกต่างในสังคม และเรื่องการสอน สิ่งที่ผมจะทำต่อไปในเวลาและชีวิตที่เหลืออยู่ นอกจากการใช้ชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของระบบแล้ว ก็คือการสอน ด้วยหวังจะถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์ให้กับคนรุ่นต่อไป เพิ่มโอกาส ลดช่องว่าง ลดเวลาในการลองผิดลองถูก มีส่วนช่วยพัฒนาชีวิตของเขา ถือเป็นการช่วยเหลือสังคมด้วยวิธีการที่ผมถนัด

ขอบคุณนะครับ ที่ได้ร่วมใช้เวลาในยุคสมัยนี้ด้วยกัน ขอบคุณจริงๆ
เจริญ.
0.51 น. 2 กุมภาพันธ์ 2556